Τα μικρά και τα μεγάλα

Παρατηρώ ανελλιπώς τα τεκταινόμενα στο νησί μου, αφού πλέον τα πάντα είναι γνωστά μέσω του διαδικτύου.

Βλέπω λοιπόν τους αντιπολιτευόμενους, εμφανώς προερχόμενους από διαφορετικές αφετηρίες και πολιτικές θεωρήσεις, να εξαπολύουν μύδρους κατά του Δημάρχου, επί παντός επιστητού. Ειδικά στα μικρά και στα καθημερινά, ασχολούνται με το παγκάκι, με τη λακκούβα, με μία παρατημένη σακούλα σκουπιδιών, με το παραμικρό στραβοπάτημα. Είναι το εύκολο, το εφήμερο, το «πιασάρικο». Είναι αυτό που ο πολίτης εύκολα ταυτίζεται, αλλά το κυριότερο, είναι αυτό που φέρνει τα εύκολα «λάικ» και τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για την «κατάντια μας», για το ότι «τίποτα δεν δουλεύει», για «τα χάλια μας τα μαύρα». Από κοντά στοιχίζονται και υποψήφιοι, οι οποίοι δηλώνουν ότι μόλις εκλεγούν, θα τα φτιάξουν όλα αυτά από την πρώτη μέρα.

Από την άλλη μεριά, βλέπω τη Δημοτική Αρχή, να ασχολείται με τα μεγάλα, τα θαυμαστά, τα ζηλευτά. Μαρίνα θα φτιάξουμε, γήπεδο θα φτιάξουμε, δρόμους φτιάχνουμε, όλα θα γίνουν στον μαγικό χρόνο των λίγων μηνών που απομένουν πριν τις εκλογές.

Η όποια κατακερματισμένη αντιπολίτευση, λοιπόν, δεν μπορεί να ασχοληθεί με το μακροπρόθεσμο, με την χάραξη πολιτικής, με την κατάθεση άποψης για στρατηγικά θέματα, όπως ο τουρισμός, η αειφόρος και πράσινη ανάπτυξη, η ποιότητα ζωής (π.χ., μακροπρόθεσμες και βιώσιμες λύσεις για το νερό), η ανακύκλωση, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η κατάθεση αρχιτεκτονικών, ρυμοτομικών προτάσεων, ο εμπλουτισμός των αλιευμάτων, η ανάδειξη τοπωνυμίων και περιοχών, ο καθορισμός ζωνών εκμετάλλευσης και οικοδόμησης, και τόσα άλλα. Για όλα αυτά όμως, χρειάζονται άνθρωποι με όρεξη, κουράγιο, και πάνω από όλα εξειδικευμένες γνώσεις. Άνθρωποι που να μπορούν να γράψουν ένα κείμενο συντακτικά και γραμματικά ανεκτό, στο οποίο να βάζουν τις σκέψεις τους σε τάξη. Άνθρωποι που να μπορούν να οραματιστούν ένα καλύτερο αύριο, έναν καλύτερο τόπο, και να καταθέσουν αυτό το όραμα, μέσα από μακρά διαβούλευση, στοχοθεσία, και αλληλεπίδραση με την κοινωνία με κάθε πρόσφορο μέσο, ειδικά τώρα που το διαδίκτυο είναι πλέον καθολικά διαθέσιμο.

Η συμπολίτευση, η οποία από ότι καταλαβαίνω έχει συγκεντρωθεί στο πρόσωπο του Δημάρχου, είτε λόγω τάσεων υπερσυγκεντρωτισμού, είτε γιατί αρκετοί σύμβουλοι έχουν αποστασιοποιηθεί, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, έχει αντίστοιχα προβλήματα. Ακριβώς γιατί πλέον οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν αυτενεργούν, είναι πολύ δύσκολο να φτιαχτεί το παγκάκι, το πεζούλι, να κοπούν τα ξερόχορτα, αφού είναι πρακτικά αδύνατον να μπορεί να ασχοληθεί ένας άνθρωπος με τα εκατοντάδες μικρά καθημερινά προβλήματα του τόπου. Εκεί ακριβώς είναι απαραίτητη η εμπειρία διοίκησης, συνεργασίας, κάθετης και οριζόντιας οργάνωσης. Σήμερα, οι Δήμοι είναι πλέον μεγάλες επιχειρήσεις, Χρειάζονται έμπειρα στελέχη, καταρτισμένα, όπου ο καθένας θα γνωρίζει και θα ασχολείται με τις δικαιοδοσίες και τις υποχρεώσεις του τομέα του, θα δίνει αναφορά, και θα καταθέτει σχέδιο δράσης, με στόχους για την επόμενη εβδομάδα, μήνα, χρόνο. Οι μόνιμοι υπάλληλοι, θα πρέπει να αντιλαμβάνονται ότι ο πολιτικός επικεφαλής έχει και την γνώση και την ικανότητα να χαράσσει στρατηγική, να παρακολουθεί, να επεμβαίνει όπου απαιτείται. Το οργανόγραμμα και οι περίφημες «περιγραφές θέσης» που επιβλήθηκαν στους Δήμους, εξυπηρετούν ακριβώς αυτό τον σκοπό.

Επίσης, κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη, είναι εμφανής η απουσία της όποιας πολιτικής ανάλυσης. Δεν υπάρχει δηλαδή στρατηγική για τα μεγάλα, τα σοβαρά, και τα ουσιώδη, αυτά δηλαδή, που θα απασχολήσουν το νησί τις επόμενες δεκαετίες. Για παράδειγμα, είναι τουλάχιστον φαιδρό να φεύγουν δύο πλοία καθημερινά από το Βόλο, το ένα στις 07:30 π.μ., και το άλλο στις 08:00 π.μ. Εκεί ακριβώς χρειάζεται σοβαρή πολιτική και στρατηγική σκέψη, διαβούλευση με τους Δημάρχους των άλλων δύο νησιών, αλλά και με τον Υπουργό Ναυτιλίας μεταξύ άλλων.

Το ζήτημα με το νερό στις Κουκουναριές, είναι βαθιά πολιτικό και ως τέτοιο πρέπει  να αντιμετωπιστεί. Δεν μπορεί να είναι πολιτική πράξη οι δημόσιες αντιμαχίες και η παραγωγή περιεχομένου για εύκολους εντυπωσιασμούς στο YouTube. Δυστυχώς, τέτοια σοβαρά θέματα, δεν επιλύονται έτσι. Και πάλι χρειάζονται άνθρωποι μορφωμένοι, ικανοί, νομικοί που να γνωρίζουν πολύ καλά τέτοια θέματα και να συμβουλεύουν αξιόπιστα τη Δημοτική Αρχή. Ταυτόχρονα, οι όποιες λύσεις έρχονται μέσα από διαβούλευση με τον ίδιο τον επιχειρηματία, το κράτος, την περιφέρεια, την κτηματική υπηρεσία, και όποιον άλλον φορέα εμπλέκεται. Το ζητούμενο είναι πάντα το κοινό καλό, πως θα μπορούν οι Κουκουναριές να έχουν ικανή πυρασφάλεια, και ταυτόχρονα το ξενοδοχείο να παρέχει υπηρεσίες υψηλής ποιότητας στους επισκέπτες, οι οποίοι σε τελική ανάλυση είναι αυτοί που θα δια/δυσ/φημίσουν το νησί της Σκιάθου.

Ανακοινώθηκε για μία ακόμη φορά η μαρίνα. Χωρίς διαβούλευση με την τοπική κοινωνία, για άλλη μία φορά, διαβλέπω ότι μετά τις εκλογές θα παραπεμφθεί στις καλένδες, όπως έγινε τόσες φορές στο παρελθόν. Και χωρίς ίχνος λαϊκισμοί, όταν αυτή την στιγμή, δεν μπορεί να μπει μία στοιχειώδης τάξη στο λιμάνι σήμερα, με ποιόν τρόπο θα αλλάξουν τα πράγματα με την όποια μαρίνα; Η απουσία πρόβλεψης για αλιευτικό καταφύγιο δε, είναι μία βαθιά ταξική πολιτική. Για ένα τόπο που για δεκαετίες έζησε και μεγαλούργησε μέσω των ψαράδων, αν μη τι άλλο, ως φόρος τιμής στους προγόνους μας από την Μικρά Ασία, η όποια μαρίνα, θα έπρεπε να ξεκινάει και να τελειώνει σε αυτό.

Εν κατακλείδι, ο τόπος είναι στάσιμος, χωρίς όραμα και προοπτική. Είναι μοίρα του κάθε Δημάρχου να στοχοθετεί αρκετά έργα, κατευθύνσεις, που δεν θα ολοκληρωθούν επί των ημερών του, αλλά θα τα παραδώσει ο επόμενος, ή ακόμη και ο μεθεπόμενος. Τομείς όπως η ανακύκλωση, η πράσινη ενέργεια και ανάπτυξη, η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, δεν μπορούν να περιμένουν. Και κανείς δεν συζητά σοβαρά για αυτά…

Γιώργος Βιολέττας