Δημοκρατία όπως και όποτε μας συμφέρει

H πρόσφατη συζήτηση που είχα στην Σκιάθο με "πολιτικούς" του τοπικού συμβουλίου, είχε μία μόνιμη κατάληξη- επωδό:

«…Ναι έχεις δίκιο, θα έπρεπε να είναι έτσι τα πράγματα, ΑΛΛΑ ξέρεις λόγω των συνθηκών, δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε τις δημοκρατικές σου ευαισθησίες και πρέπει να τις παρακάμψουμε προς στιγμήν γιατί το απαιτούν οι καιροί, γιατί δεν έχουμε λεφτά, γιατί πρέπει να απαλλαγούμε από κάποιον, …» κτλ κτλ.

Σοβαρά λοιπόν; Έτσι έχουν τα πράγματα;

Γιατί το ίδιο ακριβώς, με τα ίδια λόγια άκουγα τόσα χρόνια από το στόμα του Καντάφι: «…Δεν είμαστε κυβέρνηση είμαστε κίνημα, είμαστε το αποτέλεσμα της επανάστασης και για να στερεώσουμε την δημοκρατία στην χώρα μου δεν χρειαζόμαστε προς το παρόν κοινοβούλιο, εκλογές, κόμματα…» και άλλες τέτοιες λεπτομέρειες. Αυτό το "προς το παρόν" διήρκεσε 40 χρόνια !! Και τελικά δεν είδα τους συντοπίτες του να αντιλαμβάνονται την θυσία του γιατί πήγε κυριολεκτικά σαν το σκυλί στο αμπέλι, αφού προηγουμένως ασέλγησαν πάνω του. Μάλλον δε συμμερίστηκαν όλοι την θυσία του...

Ο Χίτλερ μιλούσε συνεχώς για την ιστορική και καθολική αναγκαιότητα της προσωρινής άρσης των δημοκρατικών θεσμών και δικαιωμάτων μπροστά στην εξαφάνιση των εχθρών, των Εβραίων, των Ελ και των εξωγήινων. Ο «πατερούλης» έλεγε τα ίδια ακριβώς και έστειλε εκατομμύρια ανθρώπους να πεθάνουν στις εξορίες χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Και σε αυτή την περίπτωση, οι τιμητές του μιλούν για την περίφημη ιστορική αναγκαιότητα.

Ε, λοιπόν εμένα το μικρό μου μυαλό αυτή την «ιστορική αναγκαιότητα» δεν την αντιλαμβάνεται. Γιατί δεν μπορώ να καταλάβω και να δώσω λύση στο εξής απλό πρόβλημα:

Έστω ότι δέχομαι να χρησιμοποιήσω αυτή την ιστορική αναγκαιότητα. Ποιος και πως θα μου πει που να σταματήσω; Πως δηλαδή θα βάλω ένα όριο σε αυτήν, και θα πω ότι από εδώ και πέρα δεν είναι πλέον ιστορική αναγκαιότητα, είναι έγκλημα, είναι βαρβαρότητα, είναι έλλειψη δημοκρατίας;

Αν κάποιος μου δώσει ένα τρόπο να λύσω το παραπάνω πρόβλημα, τότε και εγώ θα παραδεχθώ αυτήν την καραμέλα των δικτατόρων και άλλων «δημοκρατικών» δυνάμεων όπου γης, περί ιστορικής αναγκαιότητας.