Υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα

Διάβασα ένα πολύ ωραίο άρθρο σε ένα ιστολόγιο στο οποίο και παραπέμπω στον τίτλο του παρόντος.
Αναδημοσιεύω το κομμάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα, με την εξής επισήμανση:

Ο συγγραφέας (τον οποίο βλέπω στην φωτογραφία) είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος που θα μπορούσε να είναι πατέρας μου. Αρθρογραφεί δε στην εφημερίδα 'Εμπρός" της Μυτιλήνης όπου και δημοσιεύεται το άρθρο. Ο γιος του συγγραφέα το αναδημοσιεύει στο ιστολόγιο του...
Εγώ έχω συμπληρώσει κάνα-δυό αράδες στο τέλος του κειμένου αποσπάσματος:

Δεν υπάρχει μονάχα αυτή η Ελλάδα που μας δείχνουν. Αυτό το ξεχαρβαλωμένο κράτος, όπου οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, αυτή η κοινωνία, που λειτουργεί στη λογική της συναλλαγής, την εξαγοράς, της κομπίνας και της αρπαχτής, αυτή η νεολαία, που ζει στις καφετέριες με το χαρτζιλίκι του μπαμπάκα της και αποβλέπει σε αργομισθίες, αυτή η υποταγμένη και βολεμένη μεσαία τάξη, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μη χάσει τα κεκτημένα της, αυτή η αγροτική τάξη, που ζει με επιδοτήσεις, και αυτή η μεταλλαγμένη εργατική τάξη, στην πράξη υπεργολάβος των επιχειρηματιών και εκμεταλλεύτρια των οικονομικών μεταναστών.

Υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα. Των παιδιών που σπουδάζουν και πρωτεύουν στα μαθήματα, των ευαίσθητων ανθρώπων που φυλάνε τα κάστρα του πολιτισμού μας, των ενεργών πολιτών που νοιάζονται για τους άλλους, των αγροτών που αλλάζουν τις παραδοσιακές καλλιέργειες με άλλες πρωτοπόρες, των επιστημόνων που καινοτομούν στους πιο προχωρημένους τομείς της επιστήμης.

Και η δική μου "συμβολή" στα παραπάνω:

"...Υπάρχει επίσης η Ελλάδα τέτοιων Ανθρώπων (το Α κεφαλαίο) που σε αυτή την ηλικία, γράφουν τέτοια διαυγή άρθρα και εμπιστεύονται τις τύχες της χώρας σε αυτούς που περιγράφει..."

Γράφε Πατέρα, γράφε, μην σταματήσεις..........