Τοπική Αυτοδιοίκηση: Το εκθεσιακό περίπτερο & τα φυστίκια

Βρέθηκα χθες στο πανηγύρι των Γιαννιτσών., το οποίο διαρκεί περίπου 7-8 μέρες και αποτελεί έναν ετήσιο θεσμό για την πόλη.

Ας παραβλέψω την προχειρότητα, τσαπατσουλιά, ανοργανωσιά και μιζέρια που το διακατέχουν σε όλο του το μεγαλείο. Ξέρω ότι ο όποιος δημοτικός άρχοντας θα είχε έτοιμη την απάντηση: «Τι θέλετε κύριε, φτωχή πόλη είμαστε, το πανηγύρι είναι για τον φτωχό λαό, και δεν μπορεί να είναι επιπέδου Κολωνακίου! Ο σκοπός είναι ο χαμηλοσυνταξιούχος, ο ανήμπορος να έχει πρόσβαση σε φτηνό εμπόρευμα. Δεν έχουν όλοι την δυνατότητα να αγοράσουν ακριβά…», κτλ, κτλ. Κλασσικές απαντήσεις ανθρώπων που έμαθαν να απαντάνε στερεότυπα, χτυπώντας στο θυμικό για να κερδίσουν την εύνοια συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων (Εμείς είμαστε με τους φτωχούς κύριε, άρα ο απέναντι του πολιτικού ομιλητής, αυτομάτως κατατάσσεται στους πλούσιους, άρα συμπαθήστε τον πολιτικό που κοπιάζει για εσάς κυρία μου…).

Θα σταθώ λοιπόν σε ένα και μόνο περίπτερο που ξεχωρίζει στο μέσον του πανηγυριού: Το περίπτερο του Δήμου Γιαννιτσών.

Καταρχήν το περίπτερο είναι φτιαγμένο από σίδερο, αλουμίνιο και άλλα τέτοια φανταχτερά υλικά. Γύρω του κυριαρχούν παραπήγματα με λαμαρίνες, καδρόνια, και λινάτσες. Σημειωτέον ότι τα παραπήγματα από ότι διάβασα τα κατασκευάζει ο ίδιος ο Δήμος και τα παρέχει δωρεάν (άλλη μαγική λέξη) στους λιανοπωλητές γιατί πλήττονται από την κρίση.

Εντυπωσιακό λοιπόν το περίπτερο από μακριά, πλησίασα για να δω τι περιέχει.

Περιείχε λοιπόν φωτογραφίες. Πολλές φωτογραφίες, προφανώς από διάφορα δημοτικά έργα. Και κάτι μίζερα φυλλάδια σε ένα παρατημένο σταντ έξω από το περίπτερο.  Και τι άλλο περιείχε το περίπτερο; Είχε ένα μεγάλο γυάλινο τραπέζι πάνω στο οποίο υπήρχε μία μεγάλη σύνθεση από πλαστικά λουλούδια (σαν και αυτά που βάζουν στο τραπέζι του κουμπάρου στους γάμους).

Στο τραπέζι καθόταν μία μεσόκοπη κυρία και έτρωγε φυστίκια από ένα πλαστικό πιάτο. Υπήρχαν επίσης κάποιοι άλλοι κύριοι και κυρίες που έπιναν το ουισκάκι τους από επίσης πλαστικά ποτηράκια. Στην γωνία δε (απαραίτητος μαϊδανός πλέον) υπήρχε ένας υπολογιστής όπου κάποιος κυριος, κάτι έκανε…

Τι ακριβώς εξυπηρετεί λοιπόν αυτό το περίπτερο; Ποια η χρησιμότητα του; Γιατί έπρεπε να είναι τόσο εμφανώς αταίριαστο και βλαχομπαρόκ διαφορετικό από τα υπόλοιπα;

Οι φωτογραφίες τι ακριβώς προσέφεραν στο κοινό, στους ψηφοφόρους; Ποιος πολίτης τελικά αποκόμισε κάτι από το περίπτερο, εκτός από τα φυστίκια που έτρωγαν οι κυρίες που περνούσαν;

Γρήγορες προτάσεις που πέρασαν εκείνη την στιγμή από το μυαλό μου:

Ανακύκλωση: Έξω από το περίπτερο υπάρχουν μεγάλοι κάδοι, ζωγραφισμένοι με ζωηρά χρώματα. Ένας κλόουν καλεί τα παιδιά να ρίξουν το σκουπίδι τους στον σωστό κάδο και τους δίνει δώρα, φωτογραφίζεται μαζί τους. Το περίπτερο είναι φτιαγμένο από ανακυκλωμένα υλικά, χαρτιά, πλαστικά, σίδερα κτλ. Υπάρχει ενημερωτικό υλικό, μελλοντικές προσπάθειες, στόχοι, προγράμματα για μελλοντικές δράσεις.

Γραφειοκρατία: Ενημερώσεις, υλικό κτλ σχετικά με τις συναλλαγές του πολίτη με τον Δήμο. Θα μπορούσαν να υπάρχουν υπάλληλοι που να απαντούν σε ερωτήσεις, απορίες κτλ. Θα μπορούσαν ακόμη και να δέχονται αιτήσεις, να παρέχουν δικαιολογητικά κτλ.

Ανοιχτές συζητήσεις/ενημερώσεις: Θα μπορούσε να καθιερώσει ο Δήμαρχος (που θα προήδρευε σε κάποια από αυτά, ώστε να προσδώσει αξία) θεματικά στρογγυλά τραπέζια κάθε μέρα καλώντας αντίστοιχους ειδικούς όπως π.χ. Καλλικράτης, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, νέες καλλιέργειες, γεωπονία και οτιδήποτε άλλο ενδιαφέρει την περιοχή.

Τιμώμενα προϊόντα: Κάθε μέρα να υπάρχει ένα τοπικό ή ειδικό ή πλατιάς κατανάλωσης προϊόν που να τιμάται αναδεικνύοντας τρόπους καλλιέργειας/παραγωγής, ωφέλειες, καλλιέργειες, κόστη, μερίδια αγοράς κτλ. Φυσικά θα μπορούσε να συνδυαστεί με παρασκευή φαγητών και εδεσμάτων κτλ.

Είμαι σίγουρος ότι αν κάποιος ασχολείτο σοβαρά για λίγο θα έβρισκε και άλλες ιδέες πιθανότατα πολύ καλύτερες από τις δικές μου.

Πάντως ένα δημοτικό περίπτερο στο οποίο μία κυρία τρώει φυστίκια δεν είναι αυτό για το οποίο σας ψήφισαν οι ψηφοφόροι σας κύριε Δήμαρχε. Το κυριότερο βέβαια είναι ότι δεν σας δίνουν τα χρήματα τους μέσω των φόρων για να αναρτάτε φωτογραφίες από τα έργα που κάνατε, με τα ΔΙΚΑ τους χρήματα. Είναι υποχρέωση της διοίκησης να κατασκευάζει κοινωφελή έργα. Όταν η διοίκηση διαφημίζει το αυτονόητο, τότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να φάμε τα φυστίκια πάνω από το  τραπέζι…