Η οπτική της κλειδαρότρυπας

Μαζί με την επέλαση των μέσων μαζικής δικτύωσης, την οριζόντια εξάπλωση της διασυνδεσιμότητας κα πρόσβασης στο διαδίκτυο (Internet), ήρθε και η (εκθετική) αύξηση των μέσων ενημέρωσης, ειδικά των διαδικτυακών. Η εύκολη, διαρκής, και φθηνή δυνατότητα δημιουργία ιστοσελίδων, έφερε στο παγκόσμιο χωριό πληθώρα ενημερωτικών, ειδησεογραφικών ιστοσελίδων.

Στην Ελλάδα, ακολουθώντας την παγκόσμια τάση, εμφανίστηκαν εκατοντάδες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, οι οποίες «τρέχουν να προλάβουν» την είδηση, με ότι αυτό συνεπάγεται, δηλαδή τα αυξημένα κλικ της επισκεψιμότητας, τα οποία με την σειρά τους φέρνουν  κύρος, και φυσικά το ιερό δισκοπότηρο, δηλαδή τις διαφημίσεις.

Είναι προφανές ότι αν είναι μία φορά δύσκολο να τροφοδοτήσεις το κοινό σε πανελλήνιο επίπεδο με καινούριες ειδήσεις κάθε τόσο (ο μέσος άνθρωπος τσεκάρει το κινητό περίπου 100 φορές την ημέρα), είναι δέκα φορές δύσκολο να γράψεις φρέσκα νέα για μέρη της επαρχίας και τμήματα της χώρας.

Παρόλα αυτά, έχει διαμορφωθεί μία κατάσταση, για την οποία μπορούμε πολύ απλοϊκά να πούμε ότι «βγάζουν από την μύγα ξύγκι», δηλαδή, στην ανάγκη της διαρκούς ενημέρωσης ενός αδηφάγου κοινού που διψάει για «φρέσκα» νέα κάθε φορά που πιάνει στα χέρια το κινητό τηλέφωνο, οι «δημοσιογράφοι», εντός ή εκτός εισαγωγικών, πρέπει να σερβίρουν στην «πελατεία», νέες, φρέσκες, «σπαρταριστές» ειδήσεις.

Οι «ειδήσεις» αυτές, τις περισσότερες φορές, είτε δεν είναι καν ειδήσεις, είτε είναι απλά νέα της «κλειδαρότρυπας», χωρίς το ένα να αποκλείει το άλλο.

Μία απλή περιήγηση στις κυριότερες ενημερωτικές ελληνικές ιστοσελίδες υποδεικνύει εύκολα τα παραπάνω. Περαιτέρω, πολλά άρθρα, βρίθουν ορθογραφικών και συντακτικών λαθών, ένδειξη προχειρότητας αλλά και μη ύπαρξης ενός διορθωτή με στοιχειώδεις γνώσεις της (ελληνικής) γλώσσας.

Μέσα στην βιασύνη τους, στην πρεμούρα τους, αλλά και στην ιδιοτέλεια τους, αυτοί όλοι οι “wannabe” δημοσιογράφοι, εξασκούν απλά το πανάρχαιο σπορ του κουτσομπολιού και της κλειδαρότρυπας. Πολλές φορές δε, τα άρθρα τους παράγουν απλώς θόρυβο, χωρίς να προσφέρουν απολύτως τίποτα, ούτε στον ίδιο τον τόπο, ούτε στους «παθόντες» ενός συμβάντος, για τους οποίους υποτίθεται ενδιαφέρονται.