Ο λόγος περί πτώχευσης και Τρικούπη:

Πριν από λίγο καιρό είχα μία συζήτηση με ένα προσφιλές μου πρόσωπο περί πτώχευσης της χώρας, επιστροφής στην δραχμή κτλ. Φυσικά κάποια στιγμή αναπόφευκτα η συζήτηση έφτασε και στον Τρικούπη και την περίφημη φράση που (υποτίθεται πως) είπε.

Έτσι όταν επέστρεψα στο σπίτι συμβουλεύτηκα την Wikipedia σχετικά:

Είχα ξεχάσει και εγώ ότι τελικά ο Τρικούπης δεν το είπε καν εκείνο το "δυστυχώς επτωχεύσαμε" (Τουλάχιστον δεν υπάρχει καταγεγραμμένο ΠΟΥΘΕΝΑ επίσημα). Βλέπεις η συλλογική μας μνήμη διαμορφώνεται από τους γίγαντες της τηλεοπτικής μας δημοσιογραφίας, όσο και να προσπαθούμε να διαφοροποιηθούμε. Αν το είπε η τηλεόραση αρκετές φορές, τότε συνέβη... Ότι και αν έχει γίνει τελικά, στο συλλογικό υποσυνείδητο θα μείνει για πάντα, ότι το είπε ο Τρικούπης..,

Παρακάτω στο ίδιο άρθρο, στο τέλος του, όντως γράφει ότι ο Τρικούπης ήταν ιδιαίτερα τολμηρός και μάλλον το παρατράβηξε, αλλά αυτό που του αναγνωρίζουν ΟΛΟΙ οι σοβαροί ιστορικοί, είναι ότι το ισοζύγιο του ήταν μακράν και απόλυτα θετικό.
Έκανε τρένα, παιδεία, την διώρυγα της Κορίνθου, και τελικά τράβηξε την χώρα, έστω με την βία στο εικοστό αιώνα. Χωρίς τέτοιους πολιτικούς θα είχαμε ακόμη πασάδες και αγάδες και θα ανακυκλώναμε την μιζέρια μας και τον ραγιαδισμό μας. Άσε που δεν θα είχαμε τα Ιόνια νησιά τα οποία κατάφερε και προσάρτησε με δικό του προσωπικό διπλωματικό άθλο.

Τώρα, γιατί ειδικά σήμερα ο Τρικούπης απαξιώνεται και λοιδορείται, είναι για μένα τουλάχιστον προφανές:
Οι συντηρητικοί κύκλοι στην Ελλάδα του 2010 (και δεν εννοώ κόμματα με την στενή έννοια του όρου, αλλά και κινήματα και αντιλήψεις, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αντίληψη σύμφωνα με την οποία ήταν αστός πολιτικός, δηλαδή εκ προοιμίου άχρηστος) προσπαθούν να φέρουν σε ευθεία αναλογία την τότε εποχή με την σήμερα.
Έτσι τους είναι εύκολο να κάνουν την ιστορική αντιστοίχηση ότι η χώρα θα πτωχεύσει όπως πτώχευσε και τότε, δηλαδή αποτυχία (ξανά). Και φυσικά να βγουν μετά περιχαρείς και να αναφωνήσουν με ειρωνικό χαμόγελο, "Μα εμείς τα λέγαμε, το είχαμε προβλέψει...".
Ωραία πρόβλεψες την χρεωκοπία της χώρας σου, αυτό όντως συνέβη και εσύ είσαι χαρούμενος !!! Και μετά τι ; Μόνο το δικό μου μέλλον καταστράφηκε; Το δικό σου προοιωνίζεται ευοίωνο;

Η διαφωνία μου με όλη αυτή την απλοϊκή και μανιχαϊστική ανάγνωση των πραγμάτων είναι ότι η ιστορία ΔΕΝ επαναλαμβάνεται, και επίσης γράφεται την ώρα και την στιγμή που συμβαίνουν τα γεγονότα. Την στιγμή που κάποιοι την ζουν και την τραβούν από δω και από κει σαν λάστιχο, μέχρι που κάποια στιγμή κάπου θα κάτσει, προς κάποια κατεύθυνση θα τραβήξει.
Και η κατεύθυνση την οποία θα ακολουθήσει, εξαρτάται από αυτούς που την τραβήξανε πιο δυνατά και πιο αποφασισμένα.

Το ξέρω ότι δεν θα πειστείς και θα συνεχίσεις να μου λες πως υπάρχει και άλλη ανάγνωση των πραγμάτων. Και όντως υπάρχει, πάντα υπάρχουν πολλαπλές αναγνώσεις των συμβάντων στην ζωή  και ειδικά της ιστορίας.

Απλώς κατά την γνώμη μου αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να επιλέξουμε με ποιά θεώρηση της ιστορίας συμφωνούμε κάθε φορά.
Και εγώ συμβαίνει να είμαι πάντα με την προοδευτική, με την χαρούμενη, με την γεμάτη όραμα πλευρά ανάγνωσης της ιστορίας.
Αντίθετα η συντηρητική, μίζερη, κουτοπόνηρη και ιδιοτελής ανάγνωση της ιστορίας, με αφήνει αδιάφορο. Την θεωρώ υπεύθυνη για όλα τα κακά που συσσωρεύτηκαν σε αυτόν τον τόπο. Για όλους τους Δεληγιάννηδες που μπαστακώνονται στην ζωή μας, πολιτική και προσωπική και δεν λένε να ξεκουμπιστούνε....

Αντιγράφω από την Wikipedia απόσπασμα για τον μεγάλο του αντίπαλο τον περίφημο Δεληγιάννη:
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης έχει μείνει στην ιστορία ως πολιτικός λαϊκιστής και πολλές φορές δημαγωγός. Θεωρείται ο κύριος υπεύθυνος για την χρεοκοπία του ελληνικού κράτους το 1893. Αφού διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία τον Χαρίλαο Τρικούπη το 1885, αναίρεσε ορισμένους κρίσιμους θεσμούς που είχε θεσπίσει ο προκάτοχος του. Μείωσε τους φόρους και δημιούργησε ένα σύστημα προσλήψεων στο δημόσιο χωρίς απαίτηση τυπικών προσόντων (προς μεγάλη ικανοποίηση των πολιτών).
Ειδικά αυτό το τελευταίο περί προσλήψεων, είναι πράγματι σαν να μην πέρασε μία μέρα….