Τα μπλογκς, οι καταγγελίες τους, η ασυλία τους στην πράξη, η ανωνυμία και οι συνέπειες της (οουυφφ)

Το φως στο σκοτάδι της Ελληνικής κοινωνίας: Η δύναμη των μπλόγκς

Η ελληνική κοινωνία είναι κοινωνία δύο ταχυτήτων:

Από την μία μεριά υπάρχει όλο εκείνο το παλιό, μαύρο στάσιμο συνονθύλευμα λαμογιάς, κατινιάς, σκοταδισμού, μισαλλοδοξίας, βολέματος, αρπαχτής και αραχτής.

Από την άλλη μεριά υπάρχουν όλα αυτά τα νέα παιδιά με το «καθάριο βλέμμα», με το κεφάλι ψηλά, με τα όνειρα χίλια. Μορφωμένοι, ενημερωμένοι, σοβαροί και μετρημένοι, βλέπουν τα χάλια μας και δεν ξέρουν αν πρέπει να μας βρίσουν, να μας σκοτώσουν (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) ή να μας σιχτιρίσουν σε μία γωνία.

Όλα αυτά τα παιδιά έχουν ένα κοινό μέσο. Ένα κοινό υπόβαθρο. Το ιντερνέτιον (δικό μου, μουστάκια…) το οποίο το παίζουνε στα δάχτυλα. Δεν έχουν απαραίτητα σπουδάσει πληροφορική, αλλά τις βασικές δεξιότητες και πολύ περισσότερες, τις έχουν κατακτήσει μέσα από την καθημερινή τριβή με το μέσον.

Κάποια στιγμή κάποιοι από αυτούς αποφασίζουν ότι κάτι πρέπει να κάνουν με όλα αυτά που βλέπουν γύρω τους. Πριν από πενήντα χρόνια ή και λιγότερο, θα στρεφόντουσαν στους δρόμους. Θα κατέβαιναν σε πορείες, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια.

Σήμερα όμως στρέφονται αυτόματα σε αυτό που τους είναι οικείο: στις ψηφιακές πλέον λεωφόρους και δρόμους. Στο παγκόσμιο χωριό, στο ιντερνέτ.

Και φυσικά αντιλαμβάνονται αμέσως ότι αυτό το αδιάφανο, διεφθαρμένο, αναποτελεσματικό κράτος, μόνο ένας τρόπος υπάρχει να το πολεμήσεις, να σταθείς απέναντι, να πεις τα πράματα με το όνομα τους: ΑΝΩΝΥΜΑ !          

Γιατί εάν βάλεις από κάτω το όνομα σου, μαύρο φίδι που σε έφαγε. Καταρχήν το ελληνικό κράτος, εν μέρει επειδή βολεύεται και κυρίως επειδή δεν αντιλαμβάνεται την εποχή, εφαρμόζει τους νόμους περί τύπου και στο διαδίκτυο. Εκεί λοιπόν αρχίζουν τα τραγελαφικά. Γιατί στο διαδίκτυο δεν έχει τρόπο να περιοριστείς στην χώρα σου, στο χωριό σου και να κόψεις όλα τα άλλα.

Οπότε παρατηρείται σήμερα το εξής φαινόμενο:

Όσοι έχουν domain με κατάληξη .gr, η περίφημη ελληνική δικαιοσύνη μπορεί να βρει τον ιδιοκτήτη του μέσω της ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Ταχυδρομείων & Τηλεπικοινωνιών). Όποιος δηλαδή κατέχει μία σελίδα στο ιντερνέτ όπως πχ www.ote.gr  είναι εύκολο να βρεθεί.

Σε συνδυασμό με την απίστευτη γραφειοκρατία που μας δέρνει, η οποία εξαντλεί την αυστηρότητα της σε φουκαράδες, μπορεί να βρεθείς μπλεγμένος γιατί κάποιος στο blog σου έβρισε, ή κατηγόρησε κάποιον !!! Και να σε σέρνουνε στα δικαστήρια για συκοφαντική δυσφήμιση, η οποία βέβαια μπορεί να προέρχεται από ένα ανώνυμο σχόλιο του μηνυτή!!! Δείτε εδώ ιστορίες για γέλια και κλάματα…

Έτσι λοιπόν οι απανταχού μπλογκερς στράφηκαν στο μεγάλο αδελφό. Στην γκούγκλ, στο wordpress κλτ, δηλαδή σε όλους αυτούς με κατάληξη .com. Όλοι αυτοί εκτός από την κατάληξη .com στηρίζονται πρώτον στο πολύ προοδευτικό σε αυτό (και σε πολλά άλλα) αμερικανικό δίκαιο περί ελευθερίας της έκφρασης και στα πανίσχυρα δικηγορικά γραφεία τους, που φυσικά εδρεύουν στην Αμερική. Έτσι όποιος θέλει να μηνύσει ή να βρει τον ιδιοκτήτη ενός μπλογκ που το φιλοξενεί το γκουγκλ, πρέπει να αποταθεί στην Αμερικανική δικαιοσύνη. Go figure το λένε στα αμερικάνικα, ή βράσε όρυζα στα δικά μας. Δεν υπάρχει περίπτωση να αποκαλύψει το γκουγκλ στην ελληνική δικαιοσύνη τον ιδιοκτήτη του μπλογκ παρά σε παρά, πάρα, πάρα πολύ σοβαρές και «καραμπινάτες» περιπτώσεις όπως π.χ. σε άμεση προτροπή σε κακούργημα, δηλαδή να υποστηρίζεις δημόσια την δολοφονία κάποιου, ή να δημοσιεύσεις την πρόθεση σου να ανατινάξεις το κτίριο της εφορίας… Έ αν είσαι σε αυτό το στάδιο, δεν νομίζω ότι σε ενδιαφέρει η αποκάλυψη της ταυτότητας σου πλέον.

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις όσοι προσπάθησαν συνάντησαν ένα στρατό δικηγόρων και επέστρεψαν πίσω άπραγοι και φτωχότεροι κατά κάποιες δεκάδες έως εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ…

Επειδή λοιπόν αυτά είναι πλέον γνωστά στην διαδικτυακή κοινότητα, οι μπλόγκερς οργανώθηκαν, παράτησαν τα ελληνικά ιστολόγια, και αρκεί να τηρούν κάποιους βασικούς κανόνες ασφαλείας για να αισθάνονται απρόσβλητοι και να παραμένουν το τελευταίο καταφύγιο του αδικημένου, του τσαλαπατημένου από το κράτος, τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, τα συμφέροντα και τις συντεχνίες.

Μπορεί επιτέλους κάποιος να γράψει ότι θέλει, να βγάλει τα σώψυχα του, να κατηγορήσει, να βρίσει, να ξεμπροστιάσει επιτέλους την αδικία που αισθάνεται και να παραμείνει ατιμώρητος! Και όμως είναι αληθινό. Και όμως γίνεται…

Το άλλο άκρο της ανωνυμίας, ή αλλιώς, ή άλλη όψη του νομίσματος

Ειλικρινά πιστεύετε στο καλό του τόπου και το μυαλό σας κόβει. Έχετε ιδανικά και θέλετε να κάνετε κάτι για τον τόπο και τα παιδιά μας. Βλέπετε την αδικία, την λαμογιά, το έγκλημα και σας την δίνει. Βλέπετε το λαό να σκύβει το κεφάλι, να μην μπορεί να αντιδράσει και θέλετε ως άλλος σούπερμαν να σώσετε τους ανθρώπους από αυτήν τη λαίλαπα της αναξιοκρατίας. Ως άλλος σπάϊντερ-μαν, ως άλλος ρομπέν των δασών μπορείτε να καλυτερεύσετε αυτήν την κοινωνία αν επιτέλους ξεμπροστιάσετε τους διάσημους, τους επώνυμους, τους ισχυρούς. Αν αποκαλύψετε τις λαμογιές τους, τις βρωμιές και τις δυσωδίες τους, ίσως καλυτερέψουμε λίγο την ζορισμένη ζωή μας.

Και οι επαναστατικές οργανώσεις στην αρχή αυτά λένε και τα πιστεύουν ειλικρινά. Απόδειξη η άρνηση των συλλαμβανόμενων ανά τον πλανήτη να απολογηθούν. Είναι πάνω από όλα ιδεαλιστές. Πολλές φορές όμως που φτάνουν; Στις δολοφονίες ανθρώπων. Μία δράκα ανθρώπων μαζεύονται σε ένα καφενέ, πίνουν δύο τσίπουρα και αποφασίζουν ποιανού παιδιού το πατέρα θα σκοτώσουνε. Έτσι, επειδή πολεμάμε το σύστημα, αποφασίζουμε να τα βάλουμε με το υπέρτατο αγαθό, με το μη αναπληρώσιμο: την ανθρώπινη ζωή.

Δεν λέω βέβαια ότι είναι το ίδιο με το να γράφεις ένα μπλογκ. Δεν υπάρχει καμία σχέση.

Και το «τρωκτικό» όμως στην αρχή έτσι ξεκίνησε, με ιδέες, με πίστη, με ιδανικά. Στο τέλος τι έγινε; Έφτασε το διαδίκτυο να οργιάζει από φήμες για ωμούς εκβιασμούς σε επιχειρήσεις και καταστήματα ότι αν δεν βάλουν διαφήμιση στο μπλογκ, θα τους βγάλουνε άπλυτα στην φόρα. Δίκαια ή άδικα δεν έχει σημασία, το μέσον είχε φτάσει να έχει τρομερή απήχηση, εκατομμύρια έλληνες το διάβαζαν κάθε μέρα. Πολλοί επιχειρηματίες λοιπόν πιθανότατα ενέδιδαν στον εκβιασμό.

Στην αρχή λοιπόν, όλα αυτά που γράφετε, τα γράφετε από ανιδιοτέλεια. Δεν μπορώ να ξέρω όμως (και ελπίζω και πιστεύω ότι δε θα γίνει) αν και πότε θα αποφασίσετε ότι μαζί με τα ιδανικά και τις ευαισθησίες θα ήταν εύκολο να αρχίσετε να παίζετε και άλλον ρόλο στο παιχνίδι αυτό. 

Ναι μεν βοηθάτε τώρα στην ισορροπία αυτής της ελλειμματικής και προβληματικής κατάστασης που όντως υπάρχει στην Ελλάδα, αλλά ο φόβος μου είναι ότι  κάποια στιγμή ο αυτόκλητος εκδικητής που δεν τον ελέγχει κανένας, μπορεί να αρχίσει να αποφασίζει επ' ονόματι μου για όλα όσα με αφορούν....

Και έτσι από εκεί που το είχαμε μεριά, να το κάνουμε φόρτωμα όπως λένε και στο χωριό μου, ή αν το θέλετε, εκεί που είχα να ασχοληθώ μόνο με το ποντικό μέσα στο λάδι, τώρα που έριξα την γάτα για να τον φάει, έχω δύο προβλήματα πλέον να λύσω…

Ενώ τύπους σαν τους σημερινούς πολιτικούς μπορώ τουλάχιστον να τους δω, να τους μυριστώ να τους καταλάβω και τελικά να τους αντιπαλέψω, να τους χλευάσω, να τους απαξιώσω, εσάς δεν μπορώ. γιατί δεν ξέρω ούτε καν προς τα που να χτυπήσω. Με ποιόν να τα βάλω; Ποιος είναι αυτός ο άγνωστος, ο αόρατος απέναντι μου;

Έμαθα να ζω και να πιστεύω στην δημοκρατία. Το θεωρώ πολύ βασικό και παραμελημένο θέμα στην Ελλάδα. Όλοι μιλάνε για αυτή, αλλά στην πρώτη εύκολη στιγμή, την ξεχνάνε και την παρατάνε, γιατί απλώς εδώ δεν μας συμφέρει, εδώ δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Όμως η δημοκρατία είναι βίωμα, είναι τρόπος και στάση ζωής.

Τη δημοκρατία στα δύσκολα την πιστεύεις και την στηρίζεις, όχι στα εύκολα και τα αυτονόητα...

Για αυτό, όσο και αν μου αρέσει αυτό που κάνετε, όσο και αν πράγματι πιστεύω ειλικρινά ότι προσφέρετε βοήθεια μεγάλη στον τόπο, όσο και αν πιστεύω ότι κάποιες λαμογιές δεν θα γίνουν γιατί φοβούνται πλέον, τεράστια η δύναμη του διαδικτύου, και άρχισε να το οσμίζεται στον αέρα όλος αυτός ο εσμός, όλοι αυτοί που με κάποιο μαγικό τρόπο θα θέλαμε πλέον να μην μας κάνουν κουμάντο, να μη διαφεντεύουν τις τύχες μας…

Θα μου επιτρέψετε όμως για λόγους αρχής, να διαφωνώ με την ανωνυμία του καταγγέλοντα...

Υ.Γ. 1

Η Κίνα η οποία εφαρμόζει λογοκρισία στο διαδίκτυο, πρώτον είναι τεράστια χώρα και δύναμη, με απίστευτο υλικοτεχνικό εξοπλισμό και ανθρώπους, και δεύτερον θέλουν οι δυνατοί του κόσμου να τα έχουν καλά μαζί της και της κάνουν και μερικά χατηράκια. Παρόλα αυτά το Γκούγκλ είδε και απόειδε, και σηκώθηκε και έφυγε προσφάτως.

Αντίθετα στην Ελλάδα, κάποτε ο Μαρούδας ως υπουργός τύπου, είχε δηλώσει ότι θα καταρριφθεί οποιοσδήποτε δορυφόρος εξέπεμπε τηλεοπτικό σήμα στην χώρα μας, όταν ακόμη η τηλεόραση ήταν κρατικό μονοπώλιο! Πως θα τον κατέρριπτε; Με τι; Έστω ότι είχε τα μέσα να τον καταρρίψει. Θα τον κατέρριπτε πάνω από τον εναέριο χώρο μίας άλλης χώρας;

Ζηλεύοντας τις ιδέες λοιπόν του Μαρούδα, ο Καρατζαφέρης πρόσφατα ζήτησε στην Ελληνική Βουλή, την «άρση της ανωνυμίας των blogger»…. (Θα πάρουμε τηλέφωνο την γκουγκλ..). Τέτοιοι γραφικοί μας κυβερνάνε..

Υ.Γ. 2 Από το εγχειρίδιο του καλού επαναστάτη (ο οποίος μέσα μου έριξε νερό στο κρασί του λόγω ηλικίας αλλά εξακολουθεί να πιστεύει ότι μόνο με την φασαρία και την ρήξη οι κοινωνίες προχωράνε μπροστά), προς τους απανταχού ανώνυμους μπλόγκερς:

Μην χαλαρώνετε, και μην παραμελείτε ΠΟΤΕ τους συνωμοτικούς κανόνες. 

Απαγορέψτε την αποδοχή cookies, την καταγραφή ιστορικού σε ιστοσελίδες και συνομιλίες και ποτέ μα ποτέ μην μπείτε στο μπλογκ από κοινόχρηστο Η/Υ ειδικά όταν αυτός είναι σε δημόσια υπηρεσία, ίντερνετ καφέ κτλ. Συνδέεστε μόνο σε web mail και μόνο με ασφαλή σύνδεση (https). Αν θέλετε να γίνεται παρανοϊκοί, εγκαταστήστε ένα πρόγραμμα επιστροφής του δίσκου στην αρχική κατάσταση όπως π.χ. το deepfreeze. Αρκεί να γίνει επανεκκίνηση του Η/Υ και σβήνει τα πάντα…